Een tijdje geleden las ik het Boekenweekgeschenk geschreven door Hanna Bervoets “ Wat wij zagen”. Het verhaal over een moderator die werkt bij een sociaal platform. Ook dit piepkleine boekje gaf antwoord op een vraag waar ik al zolang mee rond loop;
Al ruim een jaar vraag ik mij af of ik nog happy ben met Social Media en jammer maar waar moet ik deze vraag aan mijzelf met een volmondig nee beantwoorden. Lang heb ik gedacht dat ik zakelijk niet zonder Facebook en Instagram kon. Inmiddels ben ik hier niet meer zo van overtuigd. Wat hebben alle opgestoken duimpjes me nu de laatste jaren gebracht?
Waar komen mijn klanten dan vandaan? Komen ze via Facebook en Instagram of misschien toch helemaal niet? Hier ben ik mij het afgelopen jaar steeds meer in gaan verdiepen. Na een jaar twijfelen en welles nietes spelen ben ik eruit. Mijn klanten komen door mond tot mond reclame, LinkedIn en Google.
Mijn volgers op Facebook en Instagram draag ik onverminderd een warm hart toe en ik ben heel dankbaar voor alle duimpjes en commentaren die jullie mijn berichten gaven. Veel dank hiervoor!
Maar tijden veranderen en ik verander mee met het klimmen der jaren. Af en toe maak je weer de balans op en ga je bijvoorbeeld ‘ont-spullen’. Voor mij is dit een toekomst zonder Facebook en Instagram. Zowel privé als zakelijk zal ik per 1-1-2022 mijn account’s laten verdwijnen uit mijn leven.
Ik luister altijd graag naar de Podcast Kukuru van Giel Beelen. In één van de afleveringen was Lou Niestadt te gast en ze sprak over een ‘Social Suïcide’.Nadat ze haar Social Media aan de wilgen hing ging ze uiteindelijk toch terug. Maar na haar tweede ‘Social Suïcide’ is ze uiteindelijk overtuigt dat het haar veel mooie dingen heeft gebracht. Zelf spreek ik niet over deze Sociale zelfmoord, is ook wel een heftige term, ik neem slechts afscheid van Facebook en Instagram.
Dat is precies waar ik ook op hoop, dat het me mooiere dingen gaat opleveren dan de opgestoken duimpjes. De mensen die heel dicht bij me staan zie ik al, daar heb ik geen duimpjes van nodig. Vrienden, kennissen en buren weten mij ook te vinden zonder duimpjes. De tijd die ik bestede aan het maken van post, ga ik nu besteden aan; lekker koken voor mijn gasten, mooie foto’s maken, in mijn tuin zijn met mijn beestjes en planten en met stipt op nummer 1; nog meer ontmoetingen met de mensen waar ik heel veel om geef.
Ga ik de duimpjes missen? De tijd zal het leren…..
Recente reacties